En toen was mijn grote avontuur eindelijk begonnen... Daar zat ik dan helemaal alleen op schiphol nadat mijn ouders en broertjes me tot aan de douane hadden gebracht, bagage was ingecheckt nu was het alleen nog wachten tot ik kon boarden.

Maar voordat ik aan boord kon moest ik eerst nog door de security check, Ik moest in een soort van buis gaan staan met m´n benen uit elkaar en m´n handen omhoog en zo ongeveer 5 seconden blijven staan, Ik was clean dus ik mocht doorlopen, gelukkig maar...

In het vliegtuig had ik de beste plek ooit, ik zat naast de nooduitgang en had dus super veel beenruimte. En ik heb me onderweg prima vermaakt, iedereen had z´n eigen schermpje met films muziek en spelletjes en ik had zelf natuurlijk mijn gameboy meegenomen. Ook kreeg ik verrassend lekker eten, pasta met salade, een pizzabroodje, een bakje vers fruit, koekjes en een ijsje, kortom ik kwam niks te kort.

Toen het laatste uurtje van de vlucht aanbrak begon ik toch behoorlijk zenuwachtig te worden, ik moest een formulier invullen met hoelang ik bleef, wat ik daar van plan was, hoe ik ging reizen enzovoort. Na het uitstappen moest ik eerst naar de migratiedienst, ik zei vriendelijk ´hola´ maar de man achter de balie keek al niet heel erg vrolijk dus ik gaf hem maar snel mijn papieren. Hij vroeg hoelang ik bleef en toen ik hem vertelde dat ik 121 dagen zou blijven keek hij me argwaanend aan en vroeg me om een hotelreservering... Ik vertelde dat ik die niet had maar dat ik bij m´n vriend zou wonen en dat ik hem het adres wel kon geven, De man keek om zich heen op zoek naar hulp en overleg maar er was niemand beschikbaar dus zette hij met een diepe zucht toch maar een stempel in m´n paspoort.

Nu kon ik m´n bagage gaan ophalen en kijken op Ilan al op me stond te wachten. Ik kwam volgeladen met zware tassen aan in aankomsthal 1 waar ongelooflijk veel mensen stonden en mannen die me taxi´s aanboden maar ik zag geen Ilan... Dus liep ik maar verder en jahoor in aankomsthal 2 stond hij me op te wachten met een knuffel van een lama, een mexicaanse vlag en een roos, Ik ben nog nooit zo blij geweest om hem te zien!!

Samen gingen we nu op naar onze volgende gate. Mexicocity airport is onvoorstelbaar groot dus ik was erg blij dat Ilan er was om me de weg te wijzen. Nu was het nog maar 2 kleine uurtjes vliegen naar Merida en dan kon ik eindelijk gaan slapen want ik was kapot...

De vlucht ging snel voorbij want nu had ik iemand om mee te praten (: en toen we het vliegtuig uitstapten voelde het alsof ik de vlindertuin binnenstapte maar dan zonder de vlinders.. z´n vader stond ons op te wachten en we werden hartelijk begroet. In z´n huis ook z´n moeder ontmoet en toen was het eindelijk bedtijd voor mij. Hier was het half 2 ´s nachts dus in Nederland half 9 ´s ochtends... Het was een hele lange dag...