Een paar dagen geleden namen Ilan en twee vrienden me mee naar het strand bij Merida, progreso.

Aangezien alles draait hier om eten dus moest ik dus ook van alles proberen, eerst bier uit een hele grote fles, maar dat is natuurlijk geen enkel probleem, nootjes met chili, chips met chili, een soort van kroepoek met chili. Alles is zo spicey!! Maargoed er waren ook zoete dingen te proberen voor mij, marquesita, een opgerold kniepertje met kaas en nutella erin, en een koekje van suiker en stukjes kokosnoot.

De zon brande op mijn huid maar goed beschermd als ik was met m´n factor 80 leef ik nog maar helaas zijn m´n benen nog steeds lichtgevend wit, misschien toch maar een lagere factor zonnebrand??

We bleven op het strand totdat de lucht wel erg donker begon te worden..

De volgende dag gingen we opnieuw naar het strand maar dit keer naar Diego want zijn familie heeft een strandhuis waar we met een hele groep mochten blijven slapen. Lekker frisbeeën op het strand tussen de palmbomen, een heleboel waterballonen en ´s avonds bij het kampvuur hotdogs maken en natuurlijk drinken onder het genot van live gitaarmuziek. Een nachtelijke strandwandeling met heel veel blauwlichtgevende plankton op het strand en overal sterren, geweldig!! Nog 1 biertje en dan is het tijd om te gaan slapen, Ilan en ik op een luchtbed onder twee hangmatten en ja ze slapen hier echt in hangmatten...

De volgende ochtend weer vroeg naar huis om uit te rusten van de korte nacht om vervolgens naar een cd presentatie te gaan van een vriend van Ilan. Ergens in een klein gezellig cafeétje trad de band op, Room for the homeless, het was wel even wat anders dan de concerten in Nederland maar ik heb me zeker vermaakt.

Zaterdagochtend heel vroeg op om met een hele groep naar de cenotes te gaan in Cuzamá. Dat zijn ondergrondse meertjes, een soort van grotten. We stapten in een karretje op ee rails die werd voortgetrokken door een klein paardje, die bracht ons naar 3 verschillende cenotes. We zwommen in het heldere koude water van de donkere grotten waar ook heel veel vleermuizen leven die gezellig over onze hoofden vlogen en sprongen van de rotsen zo hoog mogelijk. De laatste sprong was zo ongelooflijk hoog dat zelfs ik er bang van werd maar doordat iedereen me begon aan te moedigen, soes, soes, soes!! durfde ik het toch aan om de sprong te wagen, een vrije val van slechts een paar seconden, het voelde geweldig totdat ik het water raakte met m´n voeten... jaa dat deed best wel pijn... Maar wel super trots dat ik toch had gesprongen omdat de helft van de jongens het toch niet aandurfde :D

Nu kan ik alles aan!