Weer helemaal uitgerust van het superpartyweekend en we waren klaar voor de volgende intens zware opgave. We gingen met een groep van 5 naar de grutas van calcehtok, Edwin, Diego, Kornetto, Ilan en ik. (grutas zijn ondergrondse grotten) Goed voorbereid met genoeg water en goede schoenen en Diego met een overlevingspakket in z´n rugzak. Gingen we met een gids mee de grotten in. Onze gids droeg shorts, een petje en badslippers, als hij de route zo kon afleggen, hoe moeilijk kon het dan zijn? Maar dat merkten we al snel bij onze eerste afdaling, we hadden besloten om de moeilijkste route van 5 uur te doen en dus moesten we meteen al hurkend op onze voeten glijdend van een stijle glibberig helling af, niet teveel naar rechts en zeker niet teveel naar links... Het was verbazingwekend om te zien met welk gemak de gids op badslippers alles voordoet en hoe makkelijk het dan lijkt. Maar als hij het kon dan konden wij het ook, alleen met ietsje meer moeite, bloed, zweet en nog net geen tranen. We kropen en tijgerden door de modder, vleermuispoep en zo af en toe wat maden, we beklommen stijle modderige rotswanden zonder enige vorm van veiligheid alleen een touw waar je je aan vast kon houden, we wurmden ons door zeer smalle gleuven in de rotsen en daalden dezelfde stijle rotswanden ook weer af met slecht 1 touw. Het enige licht dat we hadden waren de lampjes op onze voorhoofden, als we deze uitdeden was er complete duisternis, geen enkel straaltje zonlicht kwam naar binnen, we zaten dan ook rond de 100 meter onder de grond. We hadden geen helmen, geen veiligheidstuigjes niks, als je viel was dat dikke pech...

We zagen duizenden en duizenden vleermuizen die over onze hoofden en tussen ons door vlogen. De gids vertelde ons dat de maya´s deze grotten gebruikten als schuilplaats en dat de verschillende grote ruimtes in de grotten bijvoorbeeld dienden als Kerk, keuken of badplaats. Hij bracht ons naar een plek met in het midden een soort van minimeertje waar zuiver, helder water in zat, gezuiverd door al die stenen en rotsen boven ons en dus super gezond om te drinken. Hij liet ons botten, tanden en oude potten zien die daar nog in de grotten lagen. ( Nou betwijfel ik tenzeerste of dat allemaal echt was, dus of ik heb echte oude mayabotten vastgehouden of het waren botten van iets of iemand anders... )

Hoe dieper we gingen hoe moeilijker het werd om te ademen omdat er nogal weing zuurstof in de lucht zat, rustig aan dus, terwijl onze gids heel relaxed vertelde dat er wel eens mensen flauwvallen en dat het dan heel moeilijk is om ze daar weer weg te krijgen en dat hij nooit dikke mensen zo diep meeneemt want die kunnen dit waarschijnlijk niet aan. Na deze bemoedigende woorden gingen we door en door totdat we uiteindelijk, uitgeput, doorweekt van zweet, modder, vleermuispoep en mayawater na 5 uur onder de grond te zijn geweest in de verte boven aan de heuvel van rotsen het daglicht weer zagen. Het voelde een beetje als een scene uit lord of the rings al weet ik niet precies welke.

We stonden weer buiten, met de nodige kleerscheuren, schrammen en wonden maar we hadden het wel overleeft. Het enige probleem wat we nu nog hadden waren onze extreem vieze kleren....

De volgende dag had ik extreme spierpijn overal, maar het was het waard, het was een super ervaring!