( Het is alweer een tijdje geleden maar dat maakt de belevenissen niet minder mooi)

Na onze uiputtende avonturen onder de grond in de grotten van Calcehtok en overal spierpijn was onze volgende bestemming alweer bekend. Vrijdagnacht zouden we met de bus naar Chiquila gaan om vanaf daar een bootje naar het eiland Holbox te nemen. Met ieder een rugzak met wat kleren en wat eten voor onderweg stapten we vrijdagavond om 12 uur in de bus naar Chiquila. Helaas heb ik niet zo goed kunnen slapen in de bus vanwege de constante scherpe bochten, nieuwe passagiers, de typisch mexicaanse muziek van de buschauffeur en het feit dat de bus net een vrieskist was omdat mexicanen nou eenmaal heeel erg van de airco houden. Maargoed veilig en wel kwamen we om 6 uur ´s ochtends aan in het dorpje en namen we de boot van half 7 naar onze eindbestemming.

Ilan heeft een soort van oom en een neef die op het eiland wonen en wij zouden bij hun mogen slapen. Maar omdat het nog onfatsoenlijk vroeg was gingen we eerst maar eens even het eiland verkennen met alle energie die we nog in ons hadden. Toen we op het strand aankwamen begreep ik al snel waarom Ilan met me naar Holbox wilden, het is er werkelijk prachtig, het eiland tijdens zonsopgang, bijna niemand te bekennen, heerlijk al die rust. Na nog geen halfuur op het strand te hebben gezeten kwam er een iet wat oudere man voorbij met z´n hond, hij herkende ilan doordat hij op z´n vader lijkt en stelde zich voor als oom Luis. Hij vertelde dat wij in de werkplaats van z´n zoon zouden slapen, maar dat hij vandaag eerst geen tijd voor ons had omdat hij voor z´n werk naar het vaste land moest. Maar we mochten gerust zijn huis gebruiken om te douchen enzo, gaf ons een route beschrijving en ging er weer vandoor.

Na nog een tijdje op het strand te hebben gezeten begonnen we aan onze eerste poging tot het vinden van het huisje van oom Luis. Na een tijdje te hebben rondgelopen, moe van de reis en niks te hebben gevonden besloten we om maar ergens een kopje koffie te gaan drinken. We vonden een leuk klein caféetje in de ¨hoofdstraat¨ en dronken onze welverdiende kopjes koffie. En hoe toevallig het ook mag klinken na een paar minuten kwam neef damian binnen lopen en ook hij herkende Ilan en vertelde ons z´n plan. Hij zou vandaag naar Cancun gaan om een vriend op te halen en als wij nu met hem mee gingen naar de boot mochten we voor deze dag z´n golfkarrtje gebruiken. (Er zijn geen auto´s op het eiland want het is nogal klein iedereen rijdt rond in golfkarrtjes). En dus brachten we hem naar de boot, hij gaf ons een tweede routebeschrijving naar het huis van Luis en de sleutels voor z´n golfkarretje.

Maar ook met deze nieuwe aanwijzingen konden we het huis niet vinden dus gingen in ons golfkarretje maar het eiland verkennen. We reden helemaal naar de rechterkant van het eiland en daar zag ik dan voor de eerste keer flamingo´s in het wild.

Omdat het zo warm was gingen we meteen maar voor wat afkoeling het water in en daar zat ik dan ik het helder blauwe water omringd door knal roze flamingo´s in de stralende zon en geen wolkje te bekennen aan de blauwe lucht. Het was fantastisch mooi!

Ik voelde m´n huid verbranden en m´n bloed borrelen dus opnieuw in ons golfkarretje en opzoek naar wat schaduw en natuurlijk ben ik een super goede chauffeur en verliep de weg zonder al te veel gestuntel. We vervolgden onze speurtocht naar Luis´ huis en met een aantal telefoontjes en bijna iedere inwoner hulp te hebben gevraagd vonden we uiteindelijk toch het huisje of hutje van Luis. Klein maar fijn.... Eindelijk was het tijd om te douchen en uit te rusten.

In de avond kwam oom Luis terug van z´n werk en nam ons mee uiteten in een klein restaurtantje, daarna een strandwandeling met zonsondergang, sterren kijken en uiteindelijk onze welverdiende nachtrust na een hele lange dag, maar het was het waard!